ഇബ്നു ഫരിദ്     വിവര്ത്തനം: യൂസഫ് എ. കെ.   എന്റെ പ്രഭാതത്തോടുപമിക്കുമ്പോള്   ദീര്ഘ  ദിന വെളിച്ചം  ഒരു  മിന്നല്  പോലെ   എന്റെ പാന   സ്ഥലിയില്,  പാരാവാരം  ഒരു  തുള്ളി.    ഞാന് സ്വയം    എല്ലാം  വീക്ഷിച്ചു പരതുന്നു    ഒരു  പക്ഷം  കടിഞ്ഞാണും നിയന്ത്രണവുമായി,  മറുഭാഗം വലിക്കുമ്പോഴും .  മുകള് അവനുകീഴെ  വന്നപ്പോള്-  സര്വദിക്കും  നമിച്ച-  വന്റെ  നയിക്കും  മുഖത്തെ.  ഭൂമിയുടെ  കീഴ്  രണ്ടിനും  മീതെ.  കാരണം  ഞാന്  കീറിയത്  അടഞ്ഞതാണ്,  അടഞ്ഞത് പിളര്ക്കുന്നത്  എന്റെ വ്യക്ത വഴിയെങ്കിലും.   ഒരു  സന്കീര്ണതയുമില്ല-  കൂടിച്ചേരല്  തീര്ച്ചയുടെ  പാതയാണ് ;  എവിടെ  എന്നൊന്നില്ല  ശൂന്യാകാശം  മാത്രം  വേര്തിരിക്കുന്നത്  കൊണ്ട്.   അക്കമേയില്ല,  എന്നാല്  ബ്ളേഡ്   അറ്റം  പോലെ  മുറിക്കുന്നു,  സമയം   എന്നത് പോലുമില്ല  കാരണം  പരിധി  സമയപാലകന്റെ  സൃഷ്ടിയാണ്;   ഈ  ലോകത്തോ  അടുതതിലോ സമത്വമില്...