ഇബ്നു ഫരിദ് വിവര്‍ത്തനം: യൂസഫ്‌ എ. കെ. എന്റെ പ്രഭാതത്തോടുപമിക്കുമ്പോള്‍ ദീര്‍ഘ ദിന വെളിച്ചം ഒരു മിന്നല്‍ പോലെ എന്റെ പാന സ്ഥലിയില്‍, പാരാവാരം ഒരു തുള്ളി. ഞാന്‍ സ്വയം എല്ലാം വീക്ഷിച്ചു പരതുന്നു ഒരു പക്ഷം കടിഞ്ഞാണും നിയന്ത്രണവുമായി, മറുഭാഗം വലിക്കുമ്പോഴും . മുകള്‍ അവനുകീഴെ വന്നപ്പോള്‍- സര്‍വദിക്കും നമിച്ച- വന്റെ നയിക്കും മുഖത്തെ. ഭൂമിയുടെ കീഴ് രണ്ടിനും മീതെ. കാരണം ഞാന്‍ കീറിയത് അടഞ്ഞതാണ്, അടഞ്ഞത് പിളര്‍ക്കുന്നത്‌ എന്റെ വ്യക്ത വഴിയെങ്കിലും. ഒരു സന്കീര്‍ണതയുമില്ല- കൂടിച്ചേരല്‍ തീര്‍ച്ചയുടെ പാതയാണ് ; എവിടെ എന്നൊന്നില്ല ശൂന്യാകാശം മാത്രം വേര്‍തിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട്. അക്കമേയില്ല, എന്നാല്‍ ബ്ളേഡ്‌ അറ്റം പോലെ മുറിക്കുന്നു, സമയം എന്നത് പോലുമില്ല കാരണം പരിധി സമയപാലകന്റെ സൃഷ്ടിയാണ്; ഈ ലോകത്തോ അടുതതിലോ സമത്വമില്ല ഞാന്‍ വളര്‍ത്തിയത്‌ ആര്‍ക്കു തളര്ത്താം എന്റെ ആജ്ഞാവിധിയാര്‍ക്ക് നടപ്പിലാക്കാം. രണ്ടിടത്തും എതിരാളിയില്ല, ശാന്തിയാല്‍ അസമത്വം കാണില്ല നിങ്ങള്‍ മാനവ സൃഷ്ടിപ്പില്‍.